Napad objawia sie bólami w dolnym odcinku odbytnicy

Napad objawia się bólami w dolnym odcinku odbytnicy, które szybko wzmagają się i często dochodzą do wysokiego stopnia. Kobiety przyrównują je do bólów porodowych. Bóle promieniują zazwyczaj do pęcherza moczowego, cewki moczowej, krocza, moszny i do wewnętrznej powierzchni ud. Towarzyszą im stale parcie na stolec i niemożność oddawania moczu wskutek kurczu zwieracza pęcherza moczowego. Odejście wiatrów na szczycie bólu zwykle go łagodzi, lecz nie przerywa. Na szczycie napadu chory sprawia wrażenie ciężko cierpiącego, jest znacznie osłabiony, blady, na czole niekiedy występuje kroplisty pot, czasami chory omdlewa. Napad trwa najczęściej od kilkunastu minut do godziny. W czasie dłuższych napadów ból może chwilowo łagodnieć. Napad kończy się nagłym ustąpieniem bólu albo stopniowo. Częstość napadów bywa różna: mogą one występować np. co noc, raz w miesiącu itd. przez parę lat, a nawet przez kilkadziesiąt lat. Intensywność bólów i czas ich trwania w ciągu dłuższego trwania choroby są na ogół dość stałe, z czasem jednak napady mogą słabnąć i wreszcie ustać zupełnie. W rozpoznaniu różnicowym trzeba pamiętać przełomach wiądowych odbytniczych (crises rectales tabeticae) i bólach ogonowych(coccygodynia). Napadowy kurcz odbytnicy jest bardzo przykry dla chorego ze względu na silne bóle oraz niemożność przewidywania, kiedy i w jakich okolicznościach on wystąpi, poważniejszych natomiast skutków nie sprowadza. Leczenie. Napad można przerwać niemal momentalnie przez zastosowanie płukania odbytnicy wodą o ciepłocie talk wysokiej, jak tylko chory może znieść. Taka irygacja odbytnicy także zapobiega wystąpieniu napadu w najbliższych po niej kilkunastu godzinach. [więcej w: spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, polipektomia endoskopowa, narodowy fundusz zdrowia w łodzi ]

Napad objawia się bólami w dolnym odcinku odbytnicy, które szybko wzmagają się i często dochodzą do wysokiego stopnia. Kobiety przyrównują je do bólów porodowych. Bóle promieniują zazwyczaj do pęcherza moczowego, cewki moczowej, krocza, moszny i do wewnętrznej powierzchni ud. Towarzyszą im stale parcie na stolec i niemożność oddawania moczu wskutek kurczu zwieracza pęcherza moczowego. Odejście wiatrów na szczycie bólu zwykle go łagodzi, lecz nie przerywa. Na szczycie napadu chory sprawia wrażenie ciężko cierpiącego, jest znacznie osłabiony, blady, na czole niekiedy występuje kroplisty pot, czasami chory omdlewa. Napad trwa najczęściej od kilkunastu minut do godziny. W czasie dłuższych napadów ból może chwilowo łagodnieć. Napad kończy się nagłym ustąpieniem bólu albo stopniowo. Częstość napadów bywa różna: mogą one występować np. co noc, raz w miesiącu itd. przez parę lat, a nawet przez kilkadziesiąt lat. Intensywność bólów i czas ich trwania w ciągu dłuższego trwania choroby są na ogół dość stałe, z czasem jednak napady mogą słabnąć i wreszcie ustać zupełnie. W rozpoznaniu różnicowym trzeba pamiętać przełomach wiądowych odbytniczych (crises rectales tabeticae) i bólach ogonowych(coccygodynia). Napadowy kurcz odbytnicy jest bardzo przykry dla chorego ze względu na silne bóle oraz niemożność przewidywania, kiedy i w jakich okolicznościach on wystąpi, poważniejszych natomiast skutków nie sprowadza. Leczenie. Napad można przerwać niemal momentalnie przez zastosowanie płukania odbytnicy wodą o ciepłocie talk wysokiej, jak tylko chory może znieść. Taka irygacja odbytnicy także zapobiega wystąpieniu napadu w najbliższych po niej kilkunastu godzinach. [więcej w: spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, polipektomia endoskopowa, narodowy fundusz zdrowia w łodzi ]